Kultura pieńkowska
| Ten artykuł od 2019-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Kultura pieńkowska (ang. Pen'kovka culture) – kultura archeologiczna wczesnego średniowiecza rozwijająca się między V–VII w. n.e., na terenach obecnej środkowej i południowej Ukrainy od środkowego Dniestru po lewobrzeże środkowego Dniepru. W VI w. n.e. kultura ta przeniknęła na wschodnie tereny Rumunii w dorzecze dolnego Dunaju. Nazwa kultury pochodzi od eponimicznego stanowiska archeologicznego w miejscowości Pieńkiwka (ukr. Пeнькiвкa) na Ukrainie, niedaleko Winnicy.
Kultura pieńkowska rozwinęła się na bazie wcześniejszej kultury kijowskiej w dorzeczu środkowego naddnieprza. Na kulturę pieńkowską wpłynęły w znaczącym stopniu koczownicze plemiona Antów wspomniane w kronice Jordanesa.
Na obszarze zajmowanym przez kulturę pieńkowską między VIII/IX w. n.e. wykształciły się następnie kultury archeologiczne Słowian wschodnich.
Cechy charakterystyczne:
- bogate znaleziska tzw. darów grobowych, m.in. brązowych i srebrnych ozdób oraz części stroju, skarby na terenie grodzisk
Zobacz też
- Antowie
- Wielka wędrówka ludów
- kultura praska
- Awarowie, Hunowie, Słowianie wschodni
- PWN: 3956823
- БРЭ: 2710933